Yıldızların Altında Çöl Gecesi

2.BÖLÜM PETRA / WADİ RUM GECESİ

Bir yer hayal etmenizi istiyorum. Hiçliğin ortasında, her tarafınız çöl, sarp kayalar ve rüzgar var. Gündüz güneşi gece ise sadece yıldızlar ve ay ışığıyla aydınlanan…

Gezimizin birinci günü tamamladık ve akşam üstü Wadi Rum a doğru yolculuğa çıktık. Gün batımını çölde yaşamak istedik. Yollar çok enterasan, yaşam neredeyse yok, tek tük insan görüyorsun. Uzun bir yolculuktan sonra kalacağımız otele yaklaştık, otele kafanıza göre gidemiyorsunuz çölün ortasında olduğu için gelip sizi alıyorlar. Bir safari aracı geldi otele doğru yola koyulduk. Denizdeki dalgalar gibi kumdan tepeler var. Her yer sadece kum ve sarp kayalıklar çok etkileyiciydi. Otele yaklaştık uzaktan beyaz balonlar göründü. Ve bu görüntü benim için hiç dünya gezegenine benzer değildi, Mars a ışınlanmıştık sanki. Ve gerçektende Mars ta filmini orada çekmişler. Bizim kaldığımız otel Wadi Rum Bubble Lux Otel aşırı tavsiye ederim. Kapıda hemen kokteyllerle karşılandık, güzel bir akşam yemeği yedik. Oldukça yorgunduk odamıza transfer istedik ve bizi sanki mars gezegeninde bir kapsül balona bıraktılar. Bahçesinde bir jakuzi var, oturma odasının yarısı ve yatak odasının tavanı şeffaf arkadaşlar tam çıldırmalık panoramik gökyüzü keyfi yıldız banyosu gibi.

Özgür jakuziyi hazırladı gece jakuziye girdik. Kafamı suda kaldırdım ve gökyüzü kum taneleri gibi bir sürü yıldızla kaplı. Samanyolu üstümüzde gökyüzünde görsel bir şölen vardı. Bir süre sonra suyunda etkisiyle artık, bende sanki gökyüzündeydim birlikte sema ediyorduk. Beden hissim koptu tıpkı bir kuş tüyü gibi havada süzülme halini deneyimledim. Beden algısından çıkınca enerjim genişledi, aslında birlik içinde olduğumuzu gördüm.

Yatak odasına geçtik orada uykuya geçmişiz gece 03.30 da Özgür beni uyandırdı gökyüzüne bak dedi. Her seferinde şaşırıyordum. Karşımda Orion takım yıldızı, Aldebaran, Jüpiter ve bir sürü yıldız takımı vardı.

O gece bir masal döküldü içimden sizinle paylaşmak isterim.

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde küçük bir kız yaşarmış. Bu kızın hayallerinde arkadaşları, ailesi yaşadığı bir yer varmış. Gerçek yaşama yabancı kalıyormuş, anlayamıyormuş. İçinde bir his onun evinin gökyüzünde olduğunu söylüyormuş. Bu kız yazın her akşam terasa çıkar yere kilim atar gökyüzündeki yıldızları izlermiş. Bir hikaye duymuş; yer yüzünde bir insan doğduğunda gökyüzünde de bir insan doğarmış. Onun orada arkadaşları, ailesi varmış. Dünyada da onların hasretini çekermiş. Ve yer yüzünde bir insan öldüğünde o yıldızda gökyüzünde kayar yok olurmuş.

Bu hikayeyi seneler sonra tekrar  hatırladım. Aslında biz nereden geldiğimizi unutmuş olabilir miyiz, inançlarımızdan, doğrularımızdan, yanlışlarımızdan, yargılarımızda, korkularımızdan özgürleşebilsek o zaman aslında yıldızlar gibi bilinç olduğumuzu, bir ruhun özü olduğumuzu bilsek, evrensel bütünlüğün vazgeçilmez nadide bir parçası  olduğumuzu hatırlasak yaşam nasıl olurdu. Sen’ in, ben’ im kalmadığı, bir ve bütün olduğumuzu aşk ın çocukları olduğumuzu bilsek içimizdeki yıldızı hatırlar mıydık… Bilemiyorum. Ama şunu biliyorum ki yeni bir çağ geliyor, tüm bu ikiliklerin ötesinde, yeni bir yaşam geliyor.

Bir tohum atılıyor rahimlerimize kalplerimize, tıpkı Petra’ nın hayaliyle buluştuğumuz gibi bakalım bu hayalle ne zaman bir araya geleceğiz.

Bu yazımı İsis ve Osiris in aşkından doğan Horus’ a ithaf ediyorum. Hazır olduğunda, olduğumuzda karşılaşırız belki Aşk’ la

Ve sevgilim Özgür’ e teşekkür ederim. Bir hayalin ve niyetin gerçekleşmesinde ettiği hizmete, kalbine ve içinde Shiva’ ya